Ondertussen heb ik in deze materie ook bijval gekregen van een journalist van de Britse krant ‘The Guardian’, die gelijktijdig, maar onafhankelijk een soortgelijk onderzoek voerde. Zij publiceerde reeds verschillende artikels over dit voorval. Uit haar laatste publicatie blijkt dat zowel de DIV in België als haar Nederlandse tegenhanger geen wettelijke toegang heeft tot hun gegevens.
Dit komt overeen met de antwoorden van minister van Mobiliteit Gilkinet en staatssecretaris voor Digitalisering Michel, die aanhaalden dat sinds Brexit enige wettelijke grond voor de uitwisseling van dit soort gegevens voor administratieve ‘boetes’ volledig ontbreekt. Enkel uitwisseling van gegevens in de functie van strafzaken is nog mogelijk, maar ook dit zou niet automatisch kunnen gebeuren.
Uit de twee onderzoeken komt ook steeds een gemeenschappelijke naam naar boven: Euro Parking Collection plc. Dit bedrijf staat geregistreerd in Engeland, maar stuurt de boetes, in naam van onder andere de stad Londen (TfL) via Oezbekistan of vraagt de betaling op een Duitse bankrekening. Zij antwoorden niet op brieven, vragen of verzoeken om verzet aan te tekenen.
Ik ben van mening dat deze illegale praktijk niet enkel gestopt moet worden, maar dat ook alle onterecht betaalde sommen moeten teruggegeven worden. Daarenboven zou ik graag zien dat de verschillende gegevensbeschermingsautoriteiten dit bedrijf, en de betrokken overheidsdiensten, een boete opleggen. Persoonlijke gegevens van honderden Belgen, en misschien zelfs duizenden Europeanen, worden via omwegen en op een ondeugdelijke manier gebruikt en geraadpleegd.
Ik zal dus zowel onze eigen GBA en administraties, alsook haar Britse tegenhanger en de Europese Commissie blijven verzoeken om hier een grondig onderzoek naar te voeren.
