© Doorbraak
"If you pay peanuts, you get monkeys", zegt Freilich. "Als we terugkijken naar het verleden bij bpost hebben we veel monkey business gezien, dus het is evident dat je markconforme lonen gaat betalen. Het is een hoog bedrag, maar als je meedraait in een competitie waarbij andere bedrijven ook toplonen betalen aan hun managers en je wil zo’n manager strikken, dan moet je dat spel ook meespelen. Het is alleen spijtig dat het zolang geduurd heeft."
Politieke lafheid
"Die beslissing in 2013 (het loonplafond) door de PS, onder druk van de groenen, daar zijn ze vandaag tot scha en schande op moeten terugkomen. Ze zouden beter ook erkennen dat hun beslissing desastreus was. De beurswaarde zakte van 14 naar 3 euro. Daar zijn miljarden euro’s aan beurwaarde in rook opgegaan. Je zou verwachten dat de partijen die toen met het vingertje hebben staan zwaaien, hun fout erkennen. Maar dat doen ze niet. Ik vind dat politieke lafheid."
Dagenlang gezwegen
"De warrige communicatie over dat loon verbaast me niets. Dat is bpost zoals ik het ken en al jaren volg. Naar buiten toe zeggen dat ze transparant gaan zijn maar eigenlijk het omgekeerde doen. Het is ook bijzonder spijtig dat minister De Sutter dagenlang gezwegen heeft en stelde dat het haar dossier niet is. Ze heeft dat mee onderhandeld en goedgekeurd. Eigenlijk heeft De Sutter geen vat meer op bpost."
Privatiseer bpost
"De eigenlijke vraag die je volgens Freilich moet stellen is: Waarom is bpost nog een overheidsbedrijf? ‘Ik zeg altijd: privatiseer de boel, zoals in Duitsland of Nederland, dan moeten we ons daar niet mee bezighouden. Het is geen kerntaak van de overheid om stofzuigers te gaan ronddelen."
Perfide krantencontract
"Freilich wees ook nog eens op de perfide toewijzing van het krantencontract. ‘Dat was overduidelijk politiek gestuurd. Er moest op aangeven van Europa een openbare aanbesteding komen, maar toenmalig minister Vande Lanotte zorgde ervoor dat er maar één bedrijf kon meedingen: bpost."
Trekken en sleuren
"Ik heb onderzocht hoeveel het bijvoorbeeld in Nederland kost om een krant te bedelen. Dat bleek één vijfde te zijn van de kostprijs in België. We betalen hier vier keer meer en niemand die zich daar vragen over stelde. Door vasthoudend parlementaire vragen te stellen en te blijven trekken en sleuren is er uiteindelijk een intern onderzoek gekomen en is de zaak deels blootgelegd."
